Onlangs had ik (Marco) een cliënt (74 jaar) die ik privé ken. Tijdens een ontmoeting met hem zag ik dat het niet goed ging, was heel apathisch, weinig levensvreugde en zeer laag energieniveau. Hij heeft te horen gekregen dat hij AL Amyloïdose heeft (eiwit ziekte die niet te genezen is en uiteindelijk leidt tot overlijden). Hoewel hij totaal niet geïnteresseerd is om diepgang in het leven te zoeken, geen zelfreflectie doet en een ‘oppervlakkig’ leven leidt, stond hij wel open om naar mijn adviezen te luisteren m.b.t. het verbeteren van zijn enorm bepekerte ademhaling, om zo ‘meer lucht te krijgen’ én het lichaam ontvankelijker te maken voor het traject van behandeling (inclusief medicatie) dat hem te wachten staat. Hij ziet erg op tegen dat traject en nam een paar dagen bedenktijd om te beslissen of hij ademsessies zou komen doen. Ik noem het specifiek alleen ademsessies i.p.v. consult, omdat er geen ruimte zou zijn voor verder coaching. Het gaat dus om ‘technisch ademen’ (natuurlijk kan dit niet er gebeurt altijd meer, maar dat is voor nu de beleving van de cliënt).

Na 3 dagen belde hij me op dat hij het een kans wilde geven – baat het niet dan schaadt het niet. Direct een afspraak voor de volgende dag gemaakt. Tijdens de ademsessie werd duidelijk zichtbaar dat hij geforceerd ademt vanuit zijn borstgebied en het hem heel veel moeite kost om vanuit zijn buik te ademen. Ondanks zijn lage energieniveau kan hij toch 20 minuten ademen. Na de ademsessie uitleg gegeven over wat hij kan verbeteren in zijn ademhaling, aangegeven om op diverse momenten van de dag 5 x heel bewust vanuit zijn buik te ademen en de APP op zijn telefoon geïnstalleerd met advies nummer Silenzio (wordt hij niet afgeleid door tekst die niet zou resoneren en gaat hij wel dagelijks 10 minuten harmoniserend ademen – met goede lighouding en handen op zijn buik).

Vier dagen later volgende ademsessie gepland. Hij heeft thuis dagelijks ademsessie gedaan. Bij start van sessie aangegeven waar mijn aandacht naar uit zou gaan (puur focus op ademen vanuit zijn buik). Tijdens sessie drukpunten gedaan in nek, bovenbenen, kuiten, bekken en druk op schouders. Ademhaling ging al iets meer en makkelijker vanuit buik. Na de sessie uitgelegd waardoor mensen beperkt ademen, maar hij gaf direct terug dat hij niet herkent dat hij een vat met gevoelens heeft en ging weer ‘technisch’ verder over de ademhaling. Hij bevestigde met het gesprek dat hij daarvoor komt en de weg naar (zelf)reflectie niet open is (voor nu).

Drie dagen later volgende sessie en mijn intentie was toen om me te focussen op het volume. In vorige sessie ging cadans best goed, al beter vanuit buik en nu kijken wat het volume zou opleveren. Tijdens de ademsessie ging hij voller ademen, kon aan lichaam en handen zien dat er veel gebeurde. Wederom 20 minuten kunnen ademen en na relax gaf hij aan dat hij ervaren had dat hij meer kon ademen en dat gaf hem een goed gevoel.

Drie dagen later volgende sessie (sessie best dicht op elkaar, was ook zijn wens, omdat hij maar 3 weken had voordat traject met medicatie zou beginnen en hij zijn ademhaling vooraf zoveel mogelijk wilde verbeteren). Hij gaf vooraf de sessie aan dat hij erg moe was, had een druk weekend achter de rug. Bleek tijdens de sessie dat het moeizaam ging, had (evenals in eerdere sessies) spierpijn in middenrif en borstspieren – zijn ziekte zit in zijn spieren en dat maakt deze inspanning voor hem enigszins pijnlijk. Hij ziet ook dat het de luiheid/stijfheid van zijn spieren is, maar deze ademsessie ging het niet vlot. Was meer struggle dan goed in een flow zitten. Na de sessie gaf hij direct aan dat dit zijn max blijkbaar is. Kon wel meegaan in mijn uitleg dat zijn lichaam al moe was, waardoor spierpijn sterker aanwezig was, maar dat vorige sessie wel een ruimer bereik was en dat dit kan schommelen.

Drie dagen later nieuwe sessie en dat was voor hem de sessie om te zien of hij hiermee door wilde gaan. Wel thuis blijven ademen, maar dan niet meer de begeleide sessies. Ook deze sessie ging net als vierde sessie heel moeizaam. Hij had vooraf al zich ingesteld op dat het niet meer het effect van de 3e sessie zou halen, en dat kon ik niet ombuigen (daarin weer zichtbaar dat hij niet openstaat voor reflectie). Na sessie afgesproken dat hij thuis blijft doorgaan met dagelijks ademsessie doen (dat vind hij ook heel fijn om te doen, dus daar geen twijfel over).

Een week later spreek ik hem weer, hij is inmiddels begonnen met de chemokuur. Hij vertelt dat hij meer zin in de dag heeft, weer dingen aan het ondernemen is – hoewel heel langzaam, op zijn eigen tempo, maar de zin/plezier is weer aan het terugkomen. Dus toch een mooie ontwikkeling te zien. En het mooie was ook dat hij gisteren een hartonderzoek had bij de cardioloog (komt hij de laatste veel, omdat ze willen nagaan of zijn ziekte wel of niet op zijn hartspier zit) en de cardioloog gaf aan dat hij zag dat zijn hartspier verbeterd was! Hij vroeg aan de cardioloog of dit kon komen door zijn ademoefeningen, maar dat werd niet bevestigd, ze hadden daar geen ervaring mee. Maar ik weet het antwoord wel.

Dus ondanks dat cliënt niet openstaat voor coaching en zich alleen ‘technisch’ wil richten op het ademen, heeft het wel degelijk op meerdere gebieden effect. Dus ook zo’n cliënt is mooi om te begeleiden. En ik blijf open dat er een moment komt van opening naar gesprek over…